Οι αλλαγές στις θαλάσσιες αβιοτικές συνθήκες θα επηρεάσουν την ανάπτυξη και την απόδοση των οικονομικά σημαντικών δίθυρων ειδών, με αποτέλεσμα ένα ολοένα και πιο αβέβαιο μέλλον για τον τομέα της οστρακοκαλλιέργειας. Η επιλογή θαλάσσιων περιοχών για νέες μονάδες και η διαχείριση των υπαρχόντων θα μπορούσαν να μετριάσουν αυτές τις πιθανές επιπτώσεις, αλλά η εφαρμογή αυτής της διαδικασίας σχεδιασμού εξαρτάται από την υποστήριξη και τη συμμετοχή των ενδιαφερομένων.

 

Η αυξημένη επικοινωνία μεταξύ των οστρακοκαλλιεργητών και των διαχειριστών φυσικών πόρων για την κατανόηση των προβλημάτων και η λήψη μέτρων θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω της έρευνας ως "μεσολαβητή γνώσης", συμβάλλοντας στη συνεργασία και επικοινωνία των δύο αυτών ομάδων. Επίσης, χρησιμοποιώντας εργαλεία διαχείρισης, όπως της οικοσυστημικής προσέγγισης στην υδατοκαλλιέργεια, της απαιτούμενης ασφάλειας και της προσαρμοστικής διαχείρισης, οι κυβερνητικοί φορείς τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο μπορούν να λειτουργήσουν ως δίαυλοι μέσω των οποίων η αβεβαιότητα που δημιουργείται λόγω της κλιματικής αλλαγής μπορεί να μειωθεί σημαντικά.