• 2310 998 401
  • 6937 017 525
  • Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Εκτίμηση οικολογικού κινδύνου
- Κυτταρική και φυσιολογική προσέγγιση

Image

Η εκτίμηση οικολογικού κινδύνου είναι η διαδικασία αξιολόγησης των επιπτώσεων στους οργανισμούς όταν εκτίθενται σε έναν ή περισσότερους περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως αλλαγή χρήσης γης και χημικές ουσίες, ασθένειες, ξενικά είδη και κλιματική αλλαγή. Η γνώση του μηχανισμού με τον οποίο ένας στρεσογόνος παράγοντας επηρεάζει τα δίθυρα διευκολύνει την εφαρμογή προσεγγίσεων πρόβλεψης της εκτίμησης οικολογικού κινδύνου και δράσης. Επιτρέπει την κατανόηση διαδικασιών όπως ο εγκλιματισμός που θα μπορούσε να επηρεάσει την επίδραση του στρεσογόνου παράγοντα. Επίσης, δίνει την δυνατότητα αξιολόγησης του κινδύνου σε πραγματικά σενάρια περιβαλλοντικών συνθηκών σχετικά με την ταυτόχρονη επίδραση πολλαπλών στρεσογόνων παραγόντων σε έναν οργανισμό. Δεδομένου ότι ο φαινότυπος προκύπτει τελικά από την έκφραση γονιδίων και γονιδιακών συμπλεγμάτων, τα πρότυπα κατανόησης της γονιδιακής έκφρασης ως απόκριση στις αλλαγές των περιβαλλοντικών συνθηκών δίνουν πληροφορίες σχετικά με τη μοριακή βάση του φαινοτύπου και την ικανότητα των οργανισμών να αποκαταστήσουν την κυτταρική ομοιόσταση και λειτουργία.

Image
Μια μηχανιστική προσέγγιση για την εκτίμηση περιβαλλοντικού κινδύνου βασίζεται στην έννοια του Adverse Outcome Pathways (AOP), η οποία έχει λάβει σημαντική προσοχή από την επιστημονική κοινότητα μετά την επινόησή της. Η έννοια AOP επιδιώκει να διευκρινίσει  πώς ένας στρεσογόνος παράγοντας μηχανιστικά επηρεάζει τη βιολογία ενός εκτιθέμενου οργανισμού σε αυτόν το παράγοντα. Το θεωρητικό πλαίσιο του AOP είναι ότι μια αρχική διαταραχή της λειτουργίας στα κύτταρα σε μοριακό επίπεδο (που ονομάζεται «μοριακό γεγονός εκκίνησης») προκαλεί αλλαγές σε βιοχημικό και κυτταρικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να επηρεάζει την φυσιολογική απόδοση του οργανισμού.
 
Η μοντελοποίηση δεδομένων σε επίπεδο κυττάρου και ολόκληρου οργανισμού θα βοηθήσει στην κατανόηση των ορίων ανοχής των δίθυρων έναντι πολλών στρεσογόνων παραγόντων. Επιπλέον, καθορίζει τα ελάχιστα επίπεδα των παραγόντων αυτών πέρα ​​από τα οποία προκαλείται διαταραχή στην ομοιόσταση των δίθυρων. Ως εκ τούτου, η διαδικασία εκτίμησης του περιβαλλοντικού κινδύνου λαμβάνει υπόψη τις επιπτώσεις σε ατομικό επίπεδο, προερχόμενες από διαταραχές σε υποατομικό επίπεδο, και προσπαθεί να ερμηνεύσει γεγονότα σε μεγαλύτερη κλίμακα βιολογικής οργάνωσης. Οι βιομάρτυρες, ωστόσο, δεν μπορούν να θεωρηθούν χρήσιμοι δείκτες για την υγεία των θαλάσσιων οργανισμών, εκτός εάν συνδέονται αιτιολογικά με αντίστοιχα οικολογικά επίπεδα οργάνωσης όπως είναι οι πληθυσμοί και οι βιοκοινότητες.